فلنج جوشی

فلنج اسلیپون

فلنج اسلیپون در مقایسه با فلنج گلودار دوام کمتری دارد و مقاومت آن در برابر فشار داخلی به میزان دو سوم کمتر است. همچنین طول عمر آن یک سوم فلنج گلودار می‌باشد. گرچه که این فلنج ارزان‌تر بوده و نصب آن آسان است اما برای استفاده در کاربری‌های کم فشار که خطر نشتی آن‌ها کمتر است مناسب می‌باشد.

از دیگر مزایای فلنج اسلیپون این است که نصب آن‌ها در خط نیازمند فضای طولی زیادی نیست. همچنین ترازبندی آن‌ها با طیف گسترده‌ای از قطرها بسیار آسان‌تر بوده و و در نهایت نیازی به برش دقیق لوله‌ها نیست.

چون در این فلنج گلویی وجود ندارد بسیار ضروری است که برای اتصال آن به لوله دو قسمت جوشکاری شود (دو جوشکاری گوشه در قسمت بیرون و داخل فلنج).

یکی از معایب فلنج اسیلپون این است که حتماً ابتدا باید لوله جوش داده شده و سپس از اتصالات استفاده شود. برای مثال نمی‌توان از ترکیب فلنج و زانویی یا فلنج و سه راهی استفاده کرد زیرا این اتصالات انتهای صاف ندارند.

استفاده از این فلنج برای فشارهای بالا و مواردی که مواد داخل خط خطرناک هستند مناسب نیست.

فلنج ساکت ولد

فلنج ساکت ولد ابتدا برای استفاده در خطوط لوله سایز کوچک با فشار بالا استفاده می‌شد. مقاومت استاتیک آن برابر با فلنج اسلیپون است اما مقاومت آن در برابر فرسودگی 50% بیشتر از فلنج اسلیپون دابل ولد است.

پیش از جوش دادن این فلنج باید فضایی به اندازه 16/1 اینچ یا 8/1 اینچ بین فلنج و لوله یا اتصالات دیگر ایجاد شود، این امر باعث انبساط جوش داخلی لوله شده و تنش باقیمانده را کاهش می‌دهد، در نتیجه از تَرَک خوردن جوش اتصالات جلوگیری می‌شود.

اتصال فلنج ساکت ولد با لوله توسط جوشکاری گوشه در قسمت بیرونی فلنج انجام می‌شود. بر اساس استاندارد ASME B31.1 در ایجاد اتصال پیش از جوشکاری، لوله باید تا حداکثر عمق ممکن در داخل سوکت قرار داده شده و سپس به اندازه 16/1 اینچ (1.6 میلیمتر) از تماس بین انتهای لوله و شانه سوکت فاصله بگیرد.

از مزایای استفاده از فلنج ساکت ولد، جوشکاری در قسمت خارجی لوله می‌باشد، بنابراین از نفوذ جوش به دهانه لوله جلوگیری می‌شود. پیش از جوشکاری نیازی به پخ کردن لوله (بِوِل کردن) نیست، همچنین می‌توان یک فلنج ساکت ولد را جایگزین یک فلنج رزوه‌ای کرده و ریسک نشتی را به حداقل رساند.

از معایب این فلنج نیاز به ایجاد فاصله (شکاف) است. به همین دلیل جوشکار باید حرفه‌ای باشد تا بتواند فاصله 16/1 اینچی را ایجاد نماید. بعلاوه این فاصله یا شکاف ریسک ایجاد تَرَک را مخصوصاً در لوله‌های ضد خوردگی مانند استنلس استیل افزایش می‌دهد.

مشکلات خوردگی توسط ترک‌های بین لوله و فلنج ایجاد می‌شود و این نیاز به نگهداری را بیشتر می‌نماید. در برخی فرآیندها اجازه استفاده از این فلنج وجود ندارد.

فلنج لپ جوینت

فلنج لپ جوینت ویژگی‌های مشترک زیادی با دیگر فلنج‌ها دارد، اما دارای سطح برآمده (raised face) نیست و به Stub End یا ته کوب متصل است.

این فلنج تقریباً شبیه فلنج اسلیپون بوده با این تفاوت که در قسمت دهانه خود دارای یک شعاع منحنی است که مطابق قسمت فلنجی ته‌کوب است و می‌تواند بر روی لوله بلغزد. سپس لوله به ته‌کوب جوش داده شده و اجازه می‌دهد تا فلنج لپ جوینت آزادانه حرکت کند.

قدرت این محصول درست مانند فلنج اسلیپون است و طول عمر آن‌ها حدود یک دهم فلنج گلودار است، بنابراین برای استفاده در کاربری‌های کم فشار مناسب می‌باشد.

مزایای فلنج لپ جوینت عبارتند از:

• آزادی چرخش در اطراف لوله باعث می‌شود که تراز کردن حفره‌های پیچ و مهره دو فلنج با هم آسان‌تر شود، در نتیجه بازرسی و تمیز کردن آن نیز آسان خواهد بود.
• به دلیل عدم تماس فلنج با سیال در لوله می‌توان از فلنج کربن استیل که ارزان‌تر است نیز استفاده کرد که این امر باعث صرفه‌جویی زیادی در هزینه‌ها می‌شود.
• در سیستم‌هایی که فرسایش به سرعت اتفاق می‌افتد، می‌توان فلنج‌ها را برای استفاده مجدد جمع‌آوری کرد.

ته کوب (Stub end)

از ته کوب معمولاً در فلنج لپ جوینت و به عنوان یک فلنج پشتیبان استفاده می‌شود، البته می‌توان آن را همراه با فلنج اسلیپون نیز استفاده کرد. ته کوب تقریباً برای تمامی قطرهای لوله موجود می‌باشد و دارای سه نوع می‌باشد: A، B، و C.

می‌توان ته کوب نوع A را ماشینکاری کرد تا متناسب با استاندارد فلنج پشتیبان لپ جوینت گردد. ته کوب نوع B برای استفاده همراه با فلنج اسلیپون طراحی شده و نوع C را می‌توان همراه با لپ جوینت و اسلیپون استفاده کرد.

ابعاد و تحمل ابعاد در استاندارد ASME B.16.9 مشخص شده است. ته کوب‌های سبک و مقاوم در برابر خوردگی در استاندارد MSS SP43 تعریف شده‌اند.